Laat ik beginnen met zeggen dat het geen Als – Dan verhaal is. Dat, áls dit gebeurd, dat dán dit het gevolg zal zijn. Nee, ik vertel uit een ‘zou kunnen dat- verhaal’.
Puur om bewustwording mee te geven hoe een geboorteverhaal kan meespelen in het gedrag van kinderen als ze groter zijn. Zo ook bij de kleuters die beginnen aan hun zwemlessen.
Watervrij of watervrees?
Loop een zwembad in rond zwemles tijd en je ziet direct de verschillen. De kinderen die watervrij zijn en het heerlijk vinden in het water, die zo kopje onder gaan. Én de kinderen die het behoorlijk spannend vinden! Die staan te huilen langs de kant. Die elk spatje in het gezicht er één teveel vinden.
Hoe kan het nou dat de verschillen soms zo groot kunnen zijn?
Dit kan verhaalt worden op het geboorteverhaal van een kind. Als je de geboorte van een kind door de ogen van het kind kunt bekijken, dan kun je zoveel inzichten en bewustwording krijgen.
Navelstrengomstrengeling
Stel je nu eens voor dat er een baby in de buik bij moeder zit. Een baby die de navelstreng om zijn nekje heeft zitten. De navelstreng die een directe verbinding is tussen moeder en de baby. De gehele zwangerschap komt alles via moeder terecht bij haar baby. Voeding, zuurstof, toxische stoffen (roken, drank, drugs) maar ook haar emotionele welbevinden. Hoe moeder zich voelt, heeft direct effect op haar baby.
Eén op de drie baby’s wordt geboren met een navelstrengomstrengeling. Dit kan een strakke of een wat lossere omstrengeling om het nekje zijn. Misschien zat de navelstreng zelfs meerdere keren om het nekje gewikkeld.
Zuurstoftoevoer
De navelstreng geeft o.a. zuurstoftoevoer naar de baby. Door de omstrengeling en het geboren worden (door de weeën naar buiten gedrukt worden) komt het steeds strakker om de hals te zitten en voelt de baby dat de zuurstof beetje bij beetje wordt afgekneld. Dit kan een behoorlijk beklemmend en beangstigend gevoel geven. Naarmate de baby meer en meer naar beneden wordt geduwd door de weeën, kan het de baby het gevoel geven dat hij dit niet gaat overleven. Sommige kinderen zien na zo’n geboorte helemaal blauw. Dit is een pittig geboortepatroon wat vaak bij stressvolle momenten in het leven weer naar voren kan komen.
Water als bedreiging
De baby heeft tijdens zijn geboorte een verstikkend gevoel ervaren. Dat heeft een overlevingsmechanisme veroorzaakt, die wordt o.a. geactiveerd wanneer er iets te strak om de hals zit. Ook kunnen deze kinderen watervrees hebben. Ze zien het water als iets dat bedreigend is, omdat je onder water ook geen adem kunt halen. Dit idee kan zorgen voor vrees voor water, al is het alleen al enkele druppels, of een kopje water of de douche over je heen dat je haren en hoofd nat maken. En dan helemaal het ‘door het gat’ moeten zwemmen. Het gevreesde zwemles-gat!
Je lijf zegt ‘paniek’!
Als het kind onder water is, en het even geen zuurstof ervaart, reageert het lijf hierop en zegt ‘paniek’! Dit is een oude overtuiging/ reactie van het lijf. Veel kinderen worden een soort van gedwongen om op zwemles te gaan, omdat dat nu eenmaal hoort op de leeftijd van zo’n 5 jaar… (?!) Maar kinderen met een navelstrengomstrengeling als geboortepatroon kúnnen dan volledig in het reptielenbrein zitten tijdens de zwemles, en veel paniek en angst ervaren.
Door je bewust te worden van het geboorteverhaal kun je deze reactie / watervrees helen.
Wat kun je doen om je kind hiermee te helpen?
Naast deze bewustwording en het begrijpen van de reactie van het kind kun je de volgende dingen doen:
> Wacht met zwemles tot het kind zelf aangeeft om op zwemles te willen. Ook als dat na 6 of 7 jaar is! Het kind kan dit goed zelf aangeven.
> Help een kind met het creëren van veel positieve speelmomenten in het water.
> Ga veel samen douchen of in bad waarmee je stapje voor stapje het kind kunt helpen om water over zijn hoofdje te accepteren. Altijd vanuit een veilig gevoel en een veilig stapje om dit toe te voegen!
> Help je kind bij het watervrij maken. Wellicht dat hij het wel fijn vindt om samen in het zwembad te zwemmen en te spelen. Voeg dan telkens wat meer ervaringen toe waarbij het spetters in het gezicht krijgt, of spelenderwijs het water toe laat. Nogmaals: dit moet ook echt een veilig stapje zijn zodat het vertrouwen krijgt in het water!
> Vertel je kind dat het zwemmen lijkt op de situatie van toen hij geboren werd. “Want dat was heel spannend voor jou. Je kreeg helemaal geen zuurstof meer en je was bang hè…”
Het gevoel van NU veilig te zijn
Vanuit deze liefdevolle, oprechte verbinding en het gevoel van nu veilig te zijn, kun je je kind goed helpen om de watervrees te helen en het ‘trauma’ van het geboorteverhaal te verwerken.
Heeft jouw kind watervrees? Of heeft jouw kind andere gedragspatronen die jij beter wilt leren begrijpen? En voel jij dat het in kaart brengen van het geboorteverhaal van je kind jullie daarbij kan helpen? Neem dan een kijkje bij ‘Geboorte in kaart’ en zie wat ik daarin voor jullie kan betekenen.
Liefs, Renske